Conjugação do verbo individuar-se na forma feminino

Indicativo

Presente

eu individuo-me
tu individuas-te
ela individua-se
nós individuamo-nos
vós individuais-vos
elas individuam-se

Pretérito perfeito composto

eu tenho-me individuado
tu tens-te individuado
ela tem-se individuado
nós temo-nos individuado
vós tendes-vos individuado
elas têm-se individuado

Pretérito imperfeito

eu individuava-me
tu individuavas-te
ela individuava-se
nós individuávamo-nos
vós individuáveis-vos
elas individuavam-se

Pretérito mais-que-perfeito composto

eu tinha-me individuado
tu tinhas-te individuado
ela tinha-se individuado
nós tínhamo-nos individuado
vós tínheis-vos individuado
elas tinham-se individuado
⏷ PUB ⏷

Pretérito mais-que-perfeito simples

eu individuara-me
tu individuaras-te
ela individuara-se
nós individuáramo-nos
vós individuáreis-vos
elas individuaram-se

Pretérito perfeito simples

eu individuei-me
tu individuaste-te
ela individuou-se
nós individuámo-nos
vós individuastes-vos
elas individuaram-se

Pretérito mais-que-perfeito anterior

eu tivera-me individuado
tu tiveras-te individuado
ela tivera-se individuado
nós tivéramo-nos individuado
vós tivéreis-vos individuado
elas tiveram-se individuado

Futuro do presente simples

eu individuar-me-ei
tu individuar-te-ás
ela individuar-se-á
nós individuar-nos-emos
vós individuar-vos-eis
elas individuar-se-ão

Futuro do presente composto

eu ter-me-ei individuado
tu ter-te-ás individuado
ela ter-se-á individuado
nós ter-nos-emos individuado
vós ter-vos-eis individuado
elas ter-se-ão individuado
⏷ PUB ⏷

Condicional

Futuro do pretérito simples

eu individuar-me-ia
tu individuar-te-ias
ela individuar-se-ia
nós individuar-nos-íamos
vós individuar-vos-íeis
elas individuar-se-iam

Futuro do pretérito composto

eu ter-me-ia individuado
tu ter-te-ias individuado
ela ter-se-ia individuado
nós ter-nos-íamos individuado
vós ter-vos-íeis individuado
elas ter-se-iam individuado

Conjuntivo / Subjuntivo

Presente

que eu me individue
que tu te individues
que ela se individue
que nós nos individuemos
que vós vos individueis
que elas se individuem

Pretérito perfeito

que eu tenha-me individuado
que tu tenhas-te individuado
que ela tenha-se individuado
que nós tenhamo-nos individuado
que vós tenhais-vos individuado
que elas tenham-se individuado

Pretérito imperfeito

se eu me individuasse
se tu te individuasses
se ela se individuasse
se nós nos individuássemos
se vós vos individuásseis
se elas se individuassem

Pretérito mais-que-perfeito

se eu tivesse-me individuado
se tu tivesses-te individuado
se ela tivesse-se individuado
se nós tivéssemo-nos individuado
se vós tivésseis-vos individuado
se elas tivessem-se individuado

Futuro simples

quando eu me individuar
quando tu te individuares
quando ela se individuar
quando nós nos individuarmos
quando vós vos individuardes
quando elas se individuarem

Futuro composto

quando eu tiver-me individuado
quando tu tiveres-te individuado
quando ela tiver-se individuado
quando nós tivermo-nos individuado
quando vós tiverdes-vos individuado
quando elas tiverem-se individuado

Infinitivo pessoal

Presente

eu individuar-me
tu individuares-te
ela individuar-se
nós individuarmo-nos
vós individuardes-vos
elas individuarem-se

Pretérito

eu ter-me individuado
tu teres-te individuado
ela ter-se individuado
nós termo-nos individuado
vós terdes-vos individuado
elas terem-se individuado

Imperativo

Afirmativo

-
individua-te
individue-se
individuemo-nos
individuai-vos
individuem-se

Negativo

-
não te individues
não se individue
não nos individuemos
não vos individueis
não se individuem

Verbos com uma conjugação similar a individuar-se

Tradução individuar-se

individuar-se ➔ to identify
individuar-se ➔ identifier
individuar-se ➔ identificare

Algunos verbos selecionados aleatoriamente

⏷ PUB ⏷

⏷ PUB ⏷